Podłoga stałą się moją ostoją, a myśl o tym, że już na niej leżę i dalej spaść nie mogę, stanowiła wielką pociechę.

Nieważne jak i dlaczego znalazłaś się na dnie. Ważne, że potrafiłaś się od niego odbić.

Owoc dojrzewa i spada, człowiek czasami musi upaść żeby dojrzeć.

Często upadam na dno, choć tego nie chcę.

Nie upadłam. Po prostu miałam ochotę znokautować podłogę, bo od samego rana, intensywnie działała mi na nerwy.