Prawdziwy powód moich ciągłych spóźnień

Gdzie podziały się te czasy, kiedy wracaliśmy do domu ze spodniami zielonymi od trawy, poobijanymi nogami i wymówką, że byliśmy dłużej, bo inni też byli. Te czasy poszły się jebać...

Lubię się nieraz spóźnić minutę albo dwie. Ewentualnie godzinę.

Z natury jestem punktualna, ale zaczęłam się spóźniać, bo denerwowało mnie czekanie na innych.

Tory śnieg zasypał i pociąg nie wie, gdzie ma jechać? Bo to Polska!