Posyłam kwiaty niech powiedzą one To czego usta nie mówią stęsknione Co w serca mego zostanie skrytości Wiecznym oddźwiękiem żalu i miłości.

Tak tu słodko na tej ławce\nChce się dać rozbawić kawce\nRazem skrzydła z nią rozpostrzeć\nŚwiat łagodny w sercu dostrzec.

Kiedy rozum zdolny jest pojąć, co się wydarzyło, rany w sercu są już zbyt głębokie.

Rozum: Bo trzeba to przemyśleć Serce: Na co wy czekacie?

Kochające serce więcej znaczy od największej mądrości.