Rozmowy nocą mają to do siebie, że są cholernie szczere. Nawet przypadkowe słowa nie są czymś przypadkowym. Papieros, balkon, morze gwiazd nad Tobą. I nie ma zmartwień, jest tylko ta rozmowa. O niczym. O wszystkim.

Lubię z Tobą pogadać. Godzinę, dwie, ewentualnie siedem...

Gdy jesteś sama zaczyna brakować bliskości, czułości, miłych rozmów, spacerów i przede wszystkim tej świadomości, że jesteś dla kogoś cholernie ważną osobą.

Nie mam z kim gadać o absurdach rzeczywistości

Czy ludzie są dzisiaj bardziej wkurrwiający niż zwykle, czy ja mam mniej cierpliwości dla głupiego pierrdolenia?