Kiedy się kogoś kocha, to nigdy nie jest skończone. Żyje się dalej, bo tak trzeba, ale nosi się tę osobę w sercu.

Każdy z nas ma taki dzień, że musi usiąść w samotności i przemyśleć co w ogóle robi ze swoim życiem...

Mógłbyś czasem napisać, wiesz? mógłbyś mi wybaczyć, przestać rozmyślać o przeszłości, o tym, co spieprzyłam i mógłbyś pozwolić nam zacząć od nowa, bo wiesz, trzeba wybaczać, zwłaszcza tym, których się kiedyś kochało.

To co jest prawdziwe, nigdy nie przestanie istnieć...

Nigdy nie przyszło mi do głowy, że nieobecność może zajmować tyle miejsca, znacznie więcej niż obecność.