Kiedy byłam mała bałam się ciemności, teraz gdy widzę mój rachunek za prąd, boję się światła.

Znów jestem na wojennej ścieżce. Z własnym lękiem, z własnymi słabościami. Z życiem.

Wszyscy jesteśmy tym, co pamiętamy. Składamy się z nadziei i lęków tych, którzy nas kochają. Póki istnieje miłość i pamięć, nie ma prawdziwej straty.

Godziny bez snu, ale nie bezsenne, bo pełne tęsknoty, wspomnień, lęków...