Chyba przechodzę kryzys egzystencjalny!

Bo istnieć nie znaczy żyć...

Psychologia egzystencjalna mówi, że wszyscy ludzie borykają się z podobnymi lękami: poszukiwanie znaczenia, lęk przed śmiercią, pragnienie wolności i egzystencjalna samotność w obliczu tego wszystkiego.

Nie można godzić się na rolę nieświadomego wyrobnika czynności egzystencjalnych. I w obronie własnej trzeba ścigać sens codzienności jak przestępcę.

Co za różnica, czy nie żyjemy, czy po prostu żyjemy i nie mamy o tym pojęcia?