Starość zaczyna się wtedy, kiedy nie możesz już umyć pięty w zlewozmywaku.

Wiek nie chroni przed miłością, za to miłość chroni przed starością.

Starość ma jedną zaletę, nie musisz się bać, że umrzesz młodo.

Kiedy będę już stara, a moje wnuki zapytają, kto był moją pierwszą prawdziwą miłością, nie chcę wyciągać albumu ze zdjęciami, chcę pokazać palcem na drugi koniec pokoju i powiedzieć: "Tam siedzi".

Oto przekleństwo bycia śmiertelnym. Pierwszą część życia spędzasz na nauce, nabieraniu siły i umiejętności. A potem, bez twojej winy, ciało zaczyna odmawiać posłuszeństwa. Cofasz się w rozwoju. Silne kończyny słabną, wyostrzone zmysły zawodzą. Uroda więdnie. Narządy przestają działać. Pamiętasz siebie w kwiecie wieku i nie wiesz, gdzie się podziała ta osoba. Osiągasz szczyt mądrości i życiowego doświadczenia, a jednocześnie zdradliwe ciało staje się więzieniem.