Nie to żebym jakoś szczególnie uwielbiała śnieg, ale chociaż trochę mogłoby w końcu spaść w te święta. Zawsze tak inaczej, przyjemniej i nastrojowo.

Tęsknię za Świętami, kiedy ulice były białe od śniegu, śnieg łagodnie prószył w wieczory Wigilijne i wszędzie to stwarzało wspaniały klimat.

Jak tu pięknie, jak tu biało, tyle śniegu napadało. Tuż za oknem tam w ogrodzie stoi drzewko w zimy chłodzie. Przystrojone w bombek wiele na swym choinkowym ciele. Bałwan w swojej białej szacie woła do nas siostro, bracie. Przyjdźcie do mnie, spójrzcie w niebo czy już widać gwiazdkę dziecięcia Bożego? Wszyscy w górę spoglądamy, w niebo ciemne i szukamy. Jest, ktoś woła, tam w oddali pierwsza gwiazdka już się pali. Wszyscy w koło się radują i kolędę wyśpiewują. Mama kolację gotuje i do stołu przywołuje Byśmy z tatą, babcią, dziadkiem przełamali się opłatkiem.

Zaczarowany magią Świąt, stanę samotnie pod rozgwieżdżonym niebem i patrząc na spadające płatki śniegu, pomyślę o ludziach, których noszę w sercu, życząc im spokojnych Świąt, wszędzie tam, gdziekolwiek są...

Śnigu ni ma co za zima?