Czasem chciałbym umieć być skurwysynem. Wszystko co było puścić z dymem. Zwalić na skutek nie na przyczynę. Pierdolić ten cały sentyment,

No, wreszcie mogę odetchnąć z ulgą. Teraz, gdy już wszystko się zjebało nie mam się przynajmniej czym martwić.

Nienawidzę tego uczucia gdy nagle czujesz się przygnębiona bez żadnego ostrzeżenia bez oczywistego powodu. Po prostu to się dzieje czujesz się pusta i beznadziejna, czujesz się zmęczona tak jakbyś już nigdy miała nie ruszyć na przód. I kiedy ktoś pyta Cię co jest nie tak? Nie potrafisz odpowiedzieć bo nic nie przychodzi Ci do głowy. Wtedy zaczynasz nad tym myśleć... i w tym momencie po prostu zdajesz sobie sprawę, jak dużo rzeczy jest nie tak.

Ogólnie jest zajebiście, tylko w szczegółach tkwi beznadzieja.

Pieprzone pylące cosie. Oczy mi łzawią, z nosa leci, kicham, prycham i jestę nieszczęśliwa.